बाई: गण्या खूप दिवसाने भेटलास शाळा सोडल्या नंतर
आता काय काम करतो ?
गण्या: स्त्रियांच्या सन्मानासाठी कार्य करतो.
बाई: (खुश होऊन) म्हणजे तू सोशल वर्कर आहेस !
गण्या: नाही हो मॅडम मीन कधी बना सोशल वर्कर मी तर
फेसबुक वर सर्व पोरीच्या फोटो ले लाईक,कमेंट करतो. adshere
गुरुजी: तू शाळेत नेहमी गैहजर का असतो ?
गण्या: काऊन की तुम्ही दररोज हजर असता.
गुरुजी: तुझी हजेरी कमी असल्यामुळे तुला परीक्षेला बसता येणार नाही.
गण्या: ठीक आहे मले बी तसा काहीच घमेंड नाही मी उभ्यानेच पेपर लिहीन.
गुरुजींनी शाळा सोडून दिली
गुरुजी: कारे बॉ हुंडा म्हंजे काय ?
अम्या: ज्या वाक्ती एखांदा पोऱ्या एखांद्या पोरीले जिंदगीभर पोश्यासाठी तयार व्हतो,
त्याले प्रोत्साहन म्हणून त्याले जे काई रक्कम दिल्या जाते त्याले हुंडा म्हणत्यात.
गुरुजीन घरदार सोडलं अन वैरागी झाले..
परीक्षेमध्ये मास्तर खुप कडक असतो आणि पेपर पण कठीण
असतो….
चिटीँग पण करता येत नसते.
शेवटचा बेँचवर बसलेल्या गण्याने
परीक्षकाला एक चिठ्ठी दिली.
परीक्षकाने चिठ्ठी वाचली आणि चुपचाप
आपल्या खुर्चीवर जाऊन बसला.
गण्याचा पुढे बसलेल्या मिञाने विचारले:
यार तु काय लिहल होत त्या चिठ्ठीत?
गण्या- “सर, तुमची पँट मागून फाटली आहे….
