वेशीवरच भूत चौथा भाग
महादू बुआ ला काहीतरी चांगल होणार असा आशेचा किरण दिसायला लागला…. आले कुणी तरी आपल्याला या भुताच्या जत्रेतून मुक्त करायला. पण कोण असेल हि शक्ती याची कोणालाच कल्पना नव्हती. आता पुढे..

सोपान सायकलवाला असह्य वेदना सहन करत बोलू लागला आपुन एक काम करायले पाहिजेत येळ न लावता मानकू अन दिप्या या दोघायले पहिलेच त काई दिसून नाई रायल. मले वाटते त्यायच्या नावराशी नसाव आपण त्यांना पाठवून देऊ गावाकडे, म्हणजे कस भी दत्ताआबा पर्यंत गोष्ट पोहचली तरी आपला जीव वाचू शकतो… महादू बा बोलले पण या राकेसायन त्या दोघायले काई केल नाही पाहिजेत की झाल. आम्ही जातो गावाकडे अन येतो घेऊन आबाले. ते दोघ निघाले तसे त्यांना अडवण्याचा प्रयत्न भूत करु लागलेत. पण ते अयशस्वी झाले. तसे ते राक्षसराज जवळ जाऊन बोलले की एवढ्या सर्व लोकांमध्ये फकत ते दोघ… एक तो माणूस अन एक तो पोरगा इथून पळून जाण्यात यशस्वी झाले त्यांना आपली शक्ती का नाही थांबवू शकली ? त्यावर राकेसराज बोलला ते दोघ त्या आबाचे सेवक हायेत. ते दोघ मानकू म्हणजे माणिकबुढा हाये तो…. ज्याने मांगच्या येळी या वेसिवरच्या भूताले सडो की पडो करून सोडलत, त्यान लय भूतायले तकलीफ देल हाये. त्याच्या नावान बंद्या चुडेला घाबरतात. अन तो पोऱ्या म्हणजे त्या आबाचा सगळ्यात लाडाचा शिष्य हाये तो पुढे भविष्यात अलग नावान येईन दुनियात आता मीन त्याले जादुई खंजर फेकून मारले हाये आता त्याच वाचन कठीण हाये. तो चुकून आलता आज या लोकांमधी यायन त्या पोराले आणून मोठीच चूक केली… हा हा हा हा…. हो हो हो.. तो पोरगा येत जात राहते. हे बंदी चूक तू केलीस वेशीवरच्या भूता तुला एवढ पण समजल नाही की तुया सोबत ते दोघ आहेत म्हणून. आणि सर्व भूतांना युद्धाचा हुकुम सोडला सर्व भूत आणि त्यांचे विविध प्रकार वेगवेगळे चमकणारे गोळे बनवू लागलेत. किशऱ्या, जाक्र्या, वीराट्या यांच्यावर भूत चामड्याच्या चाबकाने वार करत होते तसे हे तिघे आक्रोश करून रडत होते.
तेवढ्यात महादू बुआ ओरडले आली दैवी शक्ती आली आपल्याले वाचवायले आणि तिथे एक उंच पोरगा धिप्पाड आणि त्याचे मोठे केस मोकळे सोडलेले पाठीवरती लोंबकळत होते, आणि त्याच्या हातात काचेच्या मोठ्या मोठ्या बाटल्या होत्या. आणि तो तीव्र वेगाने लाल घोड्यावर बसून आकाश मार्गाने येताना दिसला. आणि जाक्र्या ने जोरात चित्कारला आणि स्तब्ध झाला त्याला तो घोड्यावरील धिप्पाड पोरगा काही वेगळाच आणि तीव्र घोड्यावरून येताना दिसला आणि तो हवेतूनच सर्वांवर तुटून पडत होता… अन जाक्र्या बोलला हा एवढा मोठा धीप्पाड पोऱ्या कोण हाये ? हा काचेच्या बाटल्या मंधी भूत कोंबत हाये. अन हा दाढी वाला माणूस एका हातात माळ घेऊन एका हातान काई तरी फेकून मारत हाये. तेवढ्यात तो धीप्पाड पोऱ्या किशोर सोबत बोलला किशोर आप हो ? किशोर म्हणे हावो मीच हाये किशोर. आपको मिलना हि था एक दिन चलो आज मिलना हुआ….बहोत ख़ुशी प्राप्त हुई…. चिंता मत करो मेरे भाई….मेरे दोस्त…..मेरे यार अब मै आ गया हूँ अब मै इन्ह भूतों को इस बाटली में कैद करके ले जाऊंगा. मिलना हुआ तो जरुर मिलेंगे. नहीं तो मुझे याद रखना. किशोर काही बोलणार इतक्यात तो मुलगा पुढे निघून गेला. आणि मानकू आणि दिप्याचा पाठलाग करणाऱ्या त्या वेशीवरच्या भूतावर तुटून पडला…. वेशीवरचे भूत आणि धिप्पाड पोऱ्या यांच्यात अटीतटीच युद्ध जुंपल….. तो महाधिप्पाड पोऱ्या त्या भूतायले उचलू उचलू पटके….. धरला भूत की घाल बाटलीत…. धरला भूत की घाल बाटलीत…. त्याच्या त्या आक्रोशान ती पूर्ण जागा हलली सर्व राक्षस आणि भूत घाबरली की कोण आहे हा आणि काय भयानक तुटून पडतोय आपल्यावर. संपणार आपली प्रजाती याच्यामुळे आणि राक्षसराज चालून आला तो त्या पोरावर विविध वार करत होता तो पोरगा वार चुकवत होता तर कधी त्याचाच वार त्याच्यावर करत होता. महाभयंकर युद्ध जुंपल. तो पोरगा दिप्या पर्यंत पोहचला आणि बोलला की दिपू जी डरो मत आप. मेरे पास यह तीव्र घोडा है | आप दोनो इसपर बैठकर गाव जल्दी पोहोच सकते हो | आणि पोरगा तिथून निघून गेला व मानकू व दिप्या घोड्यावर बसून गावाकडे निघाले आणि इकडे हा पोरगा भूतांसोबत युद्ध करत होता याने किती तरी भूतांचा नायनाट केला. तसा राक्षसराज ने एक शैतान आणला व शैताना सोबत तो धिप्पाड पोरगा युद्ध करू लागला त्यात शेवटी दोघ हि कोसळले आणि शैतान मारल्या गेला आणि धिप्पाड पोरगा व दाढी वाला बुआ घायाळ झाले. तरी किशऱ्या आणि इतर लोक जीव मुठीत घेऊनच होते. हि लोक वाचतील की नाही, काय होईल यांचे हि एक पहेलीच होती.
क्रमश:
ही काल्पनिक कथा असून त्याचा वास्तविकतेशी काही एक संबंध नाही.यातील नावे, ठिकाण, सर्व काल्पनिक आहे. फक्त मनोरंजनासाठी बनवली असून एमएच २८.इन अशा कुठल्याही अंधश्रद्धेला खतपाणी घालत नाही. अथवा याच्याशी एमएच २८.इन चा कुठलाही संबंध नाही.