एकदा शाळेत गुरूजी मुलांसोबत बोलत असतात. मुलांनो, पुढच्या आठवड्यात आपल्या शाळेला लागोपाठ दोन दिवस सुट्टी आहे. तेव्हा रायगडावर सहलीसाठी आपन पहिल्या दिवशी निघून रात्री गडावरच मुक्काम करू, दुसऱ्या दिवशी संपूर्ण गड पाहून मग संध्याकाळी परत निघू.
गण्या, तू सांग तुला माझी कल्पना पसंत आहे ?
गण्या लाजत बोलतो. होय गुरूजी मला तर आधीपासुनच पसंत आहे, पण लग्नासाठी मी लहान आहे ना अजून ?
( एकदा गण्या आणि त्याची बायको जेवायला बसतात. गण्या जेवायच्या आधी हात धुवायला स्वयंपाक घरात जातो. तेवढयात त्याची बायको सोनी त्याला आवाज देते. )
सोनी : अहो, येतांना जरा मिठाची बरणी घेऊन येजा बरं..
( गण्या पुर्ण स्वयंपाक घरामध्ये मिठाची बरणी शोधतो पण त्याला ती सापडत नाही. )
सोनी : ( नवऱ्यावर ओरडते ) ओ ! या की अन बसा गप जेवायाले. मले ठाव व्हतं की तुम्हासनी मिठाची बरणी-गिरणी शोधून बी सापडणार न्हाय. म्हणून म्या मिठाची बरणी पहिलेच आणून ठेवलती.
एकदा शाळेत गण्याच्या गुरुजीने त्याला गणितातले व बुद्धी मत्ता यातील काय येते हे पाहण्यासाठी त्याला प्रश्न विचारले.
मास्टर : गण्या तुला एक प्रश्न विचारतो त्याचे उत्तर विचार करून दे.
गण्या : विचारा की, म्या कुठल्या बी प्रश्नाचे उतर देतो की…
मास्टर : मला सांग रामा इज ईक्वल टू पक्या कसे प्रूव्ह करसील ?
गण्या : सोपे आहे मास्टर, रामाच्या उलटे करा. काय झाले ? मारा !
आता माराला हिंदी मधी कुठला शब्द हाय ?
मास्टर : पीटो !
गण्या : आता पीटोच्या उलटे केले की काय व्हते ? टोपी !
आता मले तुमी सांगा टोपीला मराठीत ग्रामीण भाषेत काय म्हणता ? क्याप !
आता मास्टरजी तुमी क्यापच उलट करा की…
मास्टर : पक्या !
गण्या : म्हणून रामा इज ईक्वल टू पक्या हे प्रूव्ह झालं की…
अजूक एक गम्मत तुम्हासनी सांगू काय ?
मास्टर : सांग रे बाबा.
गण्या : आपण जेवताना तोंडात काय घालतो ?
मास्टर : घास !
गण्या : आता हा घास हिंदी मधी घ्या की,
आता या हिंदीतल्या घासचा मराठीत अर्थ काय व्हतो ?
मास्टर : गवत !
गण्या : बरोबर हो मास्टर…
आता गवताले इंग्रजी मधी काय अर्थ निघतं ?
मास्टर : ग्रास !
गण्या : बरोबर हो मास्टरजी…
हा इंग्रजी मधला ग्रास संस्कृत मधी आणा की ?
मास्टर : ग्रास !
गण्या : बरोबर की,
आता या संस्कृत ग्रासचा मराठीत काय अर्थ निघतं ?
आपण जेवतांना जो तोंडात घालतो तोच हा घास व्हय ?
बरोबर की न्हाई मास्टरजी…
मास्टर : हो बाळा सगळे बरोबर आहे.
गण्या : आता हे बी प्रूव्ह झाले मास्तरजी…
एकदा गण्या रेल्वे स्टेशन वर बसलेला होता. समोर बसलेला माणसाला बराच वेळ एकटक पाहिल्यावर त्याला तो बोलला.
गण्या : तुम्हाला एक विचारू का ? रागावणार तर नाही ? तुम्ही चायनीज आहात का ?
माणूस : नाही मी भारतीय आहे. इथलाच आहे मी.
(थोडया वेळाने गाण्याने परत विचारले)
गण्या : सांगा ना तुम्ही चायनीज आहात का ?
माणूस : (त्रासून) सांगितल ना एकदा…नाही.
(थोडया वेळाने गाण्याने पुन्हा त्याला विचारले)
गण्या : सांगा ना तुम्ही चायनीज आहात का ?
माणूस : (रागावून) अहो काय हे…….नाहीए मी चायनीज किती वेळा सांगू ?
(गण्याने पुन्हा विचार करत परत त्याला विचारले)
गण्या : खरं सांगा…..ना तुम्ही चायनीज आहात का ?
माणूस : (ओरडून) हो….आहे मी चायनीज. बोला…
गण्या : काहीतरीच सांगताय…..चायनीज म्हणे…..चेहे-यावरून अजिबात वाटत नाही !!
एकदा गण्या रेलवेत प्रवास करत होता. तेवढयात तिकीटचेकर डब्यात आला व त्याने गण्याकडे तिकीट मागितले. गण्याने डोक्यावरची टोपी काढून त्यात खोचलेले तिकीट दाखवले.
तिकीटचेकर : तिकीट टोपीत का ठेवले ? अशाने हे तिकीट हरवले असते तर ?
गण्या : डाव्या पायातल्या मोज्यात खोचलेले दुसरे तिकीट काढून दाखवले व बोलला. हे पहा.
तिकीटचेकर : आणि हे सुद्धा हरवले असते तर ?
गण्या : तेव्हा गाण्याने उजव्या पायातल्या मोज्यात खोचलेले तिकीट काढून दाखवले.
तिकीटचेकर : आणि हे तिसरे सुद्धा हरवले तर ?
गण्या : गाण्याने चोर खिशात लपवून ठेवलेले तिकीट काढून दाखवले.
तिकीटचेकर : पुन्हा म्हणाला हे सुद्धा हरवले तर ?
गण्या : लगेच पर्समधला पास काढून दाखवतो व बोलतो मग हा पास का उगाच काढलाय का ?
