गण्याचीच कल्पना

गण्याचीच कल्पना

एकदा शाळेत गुरूजी मुलांसोबत बोलत असतात. मुलांनो, पुढच्या आठवड्यात आपल्या शाळेला लागोपाठ दोन दिवस सुट्टी आहे. तेव्हा रायगडावर सहलीसाठी आपन पहिल्या दिवशी निघून रात्री गडावरच मुक्काम करू, दुसऱ्या दिवशी संपूर्ण गड पाहून मग संध्याकाळी परत निघू.

गण्या, तू सांग तुला माझी कल्पना पसंत आहे ?

गण्या लाजत बोलतो. होय गुरूजी मला तर आधीपासुनच पसंत आहे, पण लग्नासाठी मी लहान आहे ना अजून ?

गण्या प्रूव्ह द ईक्वल मेथड…

marathi jokes

एकदा शाळेत गण्याच्या गुरुजीने त्याला गणितातले व बुद्धी मत्ता यातील काय येते हे पाहण्यासाठी त्याला प्रश्न विचारले.

मास्टर : गण्या तुला एक प्रश्न विचारतो त्याचे उत्तर विचार करून दे.
गण्या : विचारा की, म्या कुठल्या बी प्रश्नाचे उतर देतो की…
मास्टर : मला सांग रामा इज ईक्वल टू पक्या कसे प्रूव्ह करसील ?
गण्या : सोपे आहे मास्टर, रामाच्या उलटे करा. काय झाले ? मारा !
आता माराला हिंदी मधी कुठला शब्द हाय ?
मास्टर : पीटो !
गण्या : आता पीटोच्या उलटे केले की काय व्हते ? टोपी !
आता मले तुमी सांगा टोपीला मराठीत ग्रामीण भाषेत काय म्हणता ? क्याप !
आता मास्टरजी तुमी क्यापच उलट करा की…
मास्टर : पक्या !
गण्या : म्हणून रामा इज ईक्वल टू पक्या हे प्रूव्ह झालं की…
अजूक एक गम्मत तुम्हासनी सांगू काय ?
मास्टर : सांग रे बाबा.
गण्या : आपण जेवताना तोंडात काय घालतो ?
मास्टर : घास !
गण्या : आता हा घास हिंदी मधी घ्या की,
आता या हिंदीतल्या घासचा मराठीत अर्थ काय व्हतो ?
मास्टर : गवत !
गण्या : बरोबर हो मास्टर…
आता गवताले इंग्रजी मधी काय अर्थ निघतं ?
मास्टर : ग्रास !
गण्या : बरोबर हो मास्टरजी…
हा इंग्रजी मधला ग्रास संस्कृत मधी आणा की ?
मास्टर : ग्रास !
गण्या : बरोबर की,
आता या संस्कृत ग्रासचा मराठीत काय अर्थ निघतं ?
आपण जेवतांना जो तोंडात घालतो तोच हा घास व्हय ?
बरोबर की न्हाई मास्टरजी…
मास्टर : हो बाळा सगळे बरोबर आहे.
गण्या : आता हे बी प्रूव्ह झाले मास्तरजी…

मुलगा व मुलगी

Guruji v Vidyarthini

एकदा एक कॉलेजची विद्यार्थीनी, एकदा क्लासमधे उशीरा आली होती. साहजिकच कोणतेही शिक्षक याबद्दल विचारणार तसेच सरांनी त्या विद्यार्थिनीला प्रश्न केला.

शिक्षक: तु आज उशीरा का आलीस ?

मुलगी: सर, एक मुलगा माझ्या मागे मागे येत होता…

शिक्षक: पण त्यामुळे तर तू लवकर यायला पाहिजे, मग उशीर का झाला ?

मुलगी: सर तो मुलगा फारच हळू हळू चालत होता…